Zaskakujący- a może i nie - powrót do tematu przedstawionego we wpisie Żywie -Opowieść Noworoczna . W trakcie lektury wpisu The sunny part of the year zwróciłem uwagę zdjęcie odcisku cylindrycznej pieczęci kultury Dilum (nazwa starożytnego państwa lokowanego na wyspach Bahrajnu, Tarut i Failaka oraz sąsiednim regionie wschodniego wybrzeża arabskiego w okresie od 3 do 1 tysiąclecia pne.) Widać na niej wyraźnie postać byka, który w miejscu czaszki ma okrąg z kropką w środku. To przywiodło mi na myśl tablicę z artykułu "Val Meraviglie Fontanalba" (Note di Escursioni Paletnoloiche)
Pod pozycją 106 widnieje na niej symbol byczej głowy z okręgiem pomiędzy rogami.
Nie bez znaczenia jest też zawarty w artykule komentarz:
"Jako takie, koło i jego pochodne (krzyż, okręg z kropką , zwykły okręg) są nadal przedstawiane w epoce późnego brązu, a nawet później.(...) Na Górze Bego ( Mount Bego) koło, okręg, krzyż ukazano z głową byka ." (str.34 w tekście).
Widać zatem wyraźnie , że koło i jego derywaty- krzyż, okręg z kropką , zwykły okręg - występują tu jako ciągłość znaku solarnego, co nie może pozostać bez wpływu na interpretację rytu ze Skały Czarownic
Kwestią interpretacji pozostaje, czy mamy tu do czynienia z przedstawieniem głowy byka, czy też barana. Przy przyjęciu założenia , iż mamy tu do czynienia z symboliką solarną , problem ten można rozwiązać, posługując się teorią precesji "punktu barana" , czyli przechodzeniem punktu równonocy wiosennej przez kolejne znaki zodiaku. W zaokrągleniu w okresie od 4000 do 2000 lat p.n.e punkt ten przechodził przez znak byka, następnie w okresie od 2000 p.n.e. do roku 0 znajdował się w znaku barana. Zatem obie interpretacje są dopuszczalne. Przyjęcie metody interpretacji rozłącznej ze wskazaniem na barani kształt głowy, może dać podstawę do wyprowadzenia kolejnej interpretacji. Nie budzi wątpliwości , że symbolika solarna wyrażająca się jako "Sol Justitiae, Sol Invictus, Sol Salutis" stała się częścią idei chrześcijańskiej. Jej konsekwencją było m.in. przyjęcie zasady "Versus Solem Orientem" przy odprawianiu "Actio Liturgica" . Znalazło to swe odzwierciedlenie w przyjęciu zasady , iż przy lokowaniu kościołów absyda miała być zawsze skierowana w kierunku wschodnim.
Nie wdając się na obecnym etapie w szczegółowe rozważania, co do ostatecznej datacji tego rytu, przyjąć jednak należy , iż wyraża on symbolikę solarną.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz