Versus Solem Orientem cz.3

We wspomnianej już pracy  ANALISI ARCHEOASTRONOMICA DELLA BASILICA DI SAN BASSIANO E DELLE PRECEDENTI CHIESE A LODI VECCHIO Adriano Gaspani wskazał , że :  

"Oltre alla direzione del sorgere del Sole a Pasqua esistono anche altri significati mistici che la Chiesa antica collegò alla direzione equinoziale.

Tale direzione era correlata anche con la data della ricorrenza detta dell’Incarnazione (o Annunciazione) festeggiata il 25 Marzo, che fino al Concilio di Nicea (325 d.C.), presieduto dall’imperatore romano Costantino il Grande, era ritenuto essere la data dell’equinozio di primavera, in accordo con il calendario giuliano allora ufficialmente accettato dalla Chiesa di Roma. Dal punto di vista astronomico la data equinoziale corretta era invece il 20 Marzo (alle ore 11:54 di Tempo Universale), la data del 25 Marzo era corretta al tempo di Giulio Cesare, ma il problema sarebbe stato risolto solamente nel 1582 con la riforma gregoriana del calendario.".

Z taką właśnie sytuacją możemy mieć również do czynienia w przypadku kościoła w Starym Bielsku. Obserwacja przeprowadzona 25 marca - a więc w dniu Zwiastowania Pańskiego wykazała , że cała tarcza słoneczna widoczna była o godzinie 06:56. Zatem najwcześniej z tą chwilą budowniczowie mogliby (przy użyciu narzędzia z pierścieniem) przystąpić do wytyczenia osi podłużnej przyszłej świątyni. Azymut obserwowanego wschodu Słońca wynosił 89.98 stopni ,  a więc prawie dokładnie na kierunku wschodnim.

Założenie takie byłoby prawidłowe , gdyby posłużono się datą z kalendarza gregoriańskiego, jednakże w czasie budowy świątyni obowiązywał kalendarz juliański ,a więc data 25 marca mogła wypadać w okolicy 17 marca - obecnie, co doprowadziłoby do przesunięcia momentu obserwacji w stosunku do astronomicznej równonocy, a co za tym idzie do wyznaczenia osi podłużnej na osi płd-wsch do płn.- zach.